الحمدلله! از این زندگی تیره آسوده شدند و به لقاء الله پیوستند ...

بیگمان، جایی در یکی از برزن های حاشیه ی شهر تهران است که مردمانی تنگدست و به خاک نشسته در آنجا نه آنکه زندگی که روزگار می گذرانند؛ روزگاری تیره تر از چادرهای سیاه آن ها که با ابزارهایی چون بیل و کلنگ برای خاموش نمودن آتش و رهایی بخت برگشتگان از زیر آوار شتافته اند.

فرجامِ کار، بیرون کشیدن سه کشته از زیر آوار ... و اینک آخوندِ کم و بیش جوانی که «نماز مرده» («نماز میّت») بر آن ها که «غُسل» داده شده و پاکیزه کفن شده اند، می خواند و شاید با خود چنین می اندیشد:

الحمدلله! از این زندگی تیره آسوده شدند و به لقاء الله پیوستند ... 

... و من نمی دانم به چه دلیلی به یاد این زبانزد اروپایی می افتم که می گوید:

هرچه شمار روح (آدم) بیش تر، همان اندازه شادمانی افزون تر!

زبانزدی که هارترین نمایندگان سرمایه داری امپریالیستی: «فاشیست» ها و دیگر نیروهای تندروی دست راستی در هر جامه ای و همه جا آن را بگونه ای دیگر بکار می برند:

هرچه شمار آدمی بیش تر، همان اندازه نان کم تر!

... و اینجا در میهن باستانی ما، زالوها و انگل های «الله کرم» یا به زبانی درست تر و نزدیک تر به واقعیت: «کِرم های الله بر روی زمین»، همان شعار دگردیسه شده ی فاشیستی را به جامه ی فریبنده ی مذهبی نیز آراسته اند:

انشاء الله در آن جهان ...

ب. الف. بزرگمهر    ۱۴ اردی بهشت ماه ۱۳۹۳