صفحات

۱۳۹۳ فروردین ۳۱, یکشنبه

در این ناسزاگونه نیز حکمتی است: پیر خرفت!


نوشته تصویر پیوست را درباره ی دگردیسگی منش آدمی و هماوندی آن با افزایش سن و سال، درج نموده است؛ به چند و چون و اندازه ی درستی یا نادرستی آن کاری ندارم؛ ولی به گمانم، با نادیده گرفتن همه ی ناهمسانی ها و دگرش منش آدمیان، یک چیز در همه ی کسانی که پیر می شوند، کمابیش گریزناپذیر است:
خرفتی!

می نویسم:
به هر رو از این سخنان حکیمانه که بگذریم، هر کسی که پیر می شود، گام بگام بگونه ای خرفتی دچار می شود؛ حافظه ی آدم یاری نمی کند؛ پیوند میان مانش ها و گواهمندی ها در مغز أدمی به همان شتابی که پدید می آید، از هم می پاشد و ... از آن گریزی نیست! نشنیده اید، می گویند:
پیر خرفت! در این ناسزاگونه نیز حکمتی است! و شاید بیش از آن سخن حکیمانه!

ب. الف. بزرگمهر     ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۳


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.