از زبان آن ها که از «یانکی» ها دست به
سینه نهادن را طوطی وار آموخته اند:
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
|
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
|
نازنینـا مـا بـه ناز تـو جــوانی می دهیـم
|
با جوانان ناز کم کن، صحبتِ فردا چرا*
|
* اصل سروده از زنده یاد محمد حسین شهریار
است که من در آن دست برده ام؛ می دانم که آن استاد هم اکنون در آن جهان برایم خط و
نشان می کشد؛ ولی خوشبختانه دستش از آنجا به من نمی رسد!
ب. الف. بزرگمهر ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از دریافت دیدگاه ها و انتقادهای شما خرسند خواهم شد.