«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ فروردین ۱۶, دوشنبه

... نمی شود یک کیلو «هاوایی» هم رویش بگذاری؟ ـ بازپخشش

«... هنوز دستگاه‌های مختلف به صورت کیلویی به سفرهای خارجی می‌آیند و هنوز دستگاه‌هایی که به صورت کارگاه یکی به نام آموزش، یکی به نام سمینار، یکی به نام کنگره روزی ۵۴۰ هزار تومان حق ماموریت دریافت می‌کنند.» (حسن کامران دستجردی در نطق میان‌دستور مجلس، ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۳، «خبرگزاری فارس»)

ـ حسن آقا! جان آقا هم که شده، نمی شود یک کیلو «هاوایی» هم رویش بگذاری؟ مدرکم آماده است؛ یک نوک پا باید بروم، بگیرم و برگردم ... انشاء الله خداوند شما را قرین رحمت خود فرماید!

ـ همین چندکیلو سفر اروپایی برایت کافی است! هاوایی هم بخواهی بروی، سرما به گرماست. خدای نکرده، بیمار می شوی، می مانی روی دست نظام. مگر حالا نانت را بریده اند که هوس دکترا کرده ای؟ یا شاید، آنجا هم کیلویی حساب می کنند؟! جان آقا را چرا بهانه می کنی؟ مگر ایشان، زبانم لال جانش را از سرِ راه آورده ...؟

ب. الف. بزرگمهر    ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/11/blog-post_48.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!