«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ تیر ۱۴, شنبه

مردک پیزُری، پا در جای پای جرج دبلیو سی بوش! ـ بازانتشار

مرگ بر فلان و بهمان هایی بیمایه و بی پشتوانه سر می دهند؛ ولی در کردار حتا کوچک ترین نمودها و نشانه های شایست یا ناشایست همان ها را در مغز کوچک و تاب برداشته شان، رونوشت کرده و بیرون می دهند. این، یکی از آن هاست که کاریکاتوریست بخوبی آن را دیده و بزیبایی به نمایش نهاده است. خود چندین بار گواه چنین رفتاری بوده و هر بار پوزخندی بر لبم نشانده است؛ و تنها این پیزُری هم نیست؛ از «اشرف اَنی» همزبان مان گرفته تا کسانی در عراق و جاهای دیگر به همین درد دچارند؛ سبک مغزهایی به جای و جایگاهی خُرد دست یافته و خود گم کرده!

ب. الف. بزرگمهر  دوم تیر ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/06/blog-post_0.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!