اسلام انگلیسی و
آمریکایی، چادری سیاه بر سر کشورمان کشید و ایران ارژمندمان را چاپید و گایید و به
مرز نابودی کشاند
می بینی آقا بیشعور
پرچانه؟! ایران در زمینه ی آزادی رسانه ها میان ۱۸۰ کشور جهان، در پله ی صد و شصت
و چهارم قرار گرفت. می خواهی از پایین پله ها برایت بشمارم تا خرسند شوی؟! می شود
پله ی هفدهم آقا بیشعور پفیوز. آن پایین هم که می دانی، گنداب تا خرخره ات بالا می
آید. بوی آن، شامه ات را نوازش می دهد؟! تا «اسلام ناب محمدی» که تاکنون چندین و
چند بار، چیزی در این مایه گفته ای که این هنوز اسلام راستین نیست، چه اندازه راه
مانده پفیوز دروغگو؟! به نقشه نگاه کن! ایران نیز چون برخی دیگر کشورها با رنگ
سیاه نمایش داده شده است. درباره ی کشورهای دیگر و اینکه تا چه اندازه آن
«گزارشگران بدون مرز» (؟!) با درستی و بر بنیاد سنجشی دانشورانه اینجا و آنجا را
رنگ زده اند، چیزی نمی گویم؛* ولی درباره ی
ایران اسلام زده ی خودمان که می توانم داوری رویهمرفته راست و درستی داشته باشم.
اسلام زده نیز که نوشته ام، اسلام انگلیسی یا آمریکایی یا هر دو با هم را می گویم
که چادری سیاه سر کشورمان کشید؛ دروغ گفت و فریفت؛ خودی و ناخودی کرد؛ خفقان براه
انداخت و مردم کُشت؛ با «شیطان بزرگ» و دیگر شیطان ها ساخت و پاخت کرد و ایران
ارژمندمان را چاپید و گایید و به مرز نابودی کشاند.
می بینی آقا بیشعور
بیشرف؟! اگر رسانه ها از آزادی نسبی**
با سمتگیری انقلابی بسود توده های مردم برخوردار بودند، دزد بی پدر مادری چون محمود
خاوری می توانست به چنان جایگاهی دست یابد که آن همه پول بی زبان را بار بزند و در
بانک های کانادا تلنبار کند؟ آیا خود تو، دیگر کلان دزدان و دله دزدهای درون و پیرامونِ
«ولایت سگ مذهب» می توانستید کلی پول بیندوزید و در بانک های آلمان و جاهای دیگر از
آن میان به حساب آقازاده های تان واریز کنید؟ به همین شَوَند نبود و نیست که بگیر
و ببند راه انداخته و می اندازید؟ بسیاری از مردم ایران که خوشبختانه از ماجرا
آگاهند؛ ولی دستکم با خودت راستگو باش و بهانه هایی چون «ما به ریز و شپش کارها
نمی پردازیم و تنها به اندرزگویی عوام النّاس سرگرمیم»، به این آرش که گویا از چنین
چیزهایی آگاه نیستی، نتراش!
ب. الف. بزرگمهر نهم اُردی بهشت ماه ۱۳۹۷
* تنها این نکته را یادآور می شوم که توده
های مردم در کمابیش همه جا و بویژه کشورهای امپریالیستی و سرمایه داری
باخترزمین که بگفته ی آن سازمان از بیش ترین آزادی رسانه ای برخوردارند به این یا
آن گونه، رنگ می شوند و به این ترتیب، ماهیت مردم خر کنی در کاریزه (کانالیزه)
کردن و پیچ و تاب دادنِ آگاهی رسانی بسود طبقات و لایه های بهره کش فرمانروا
در هر کشور، همسان است؛ گرچه، چگالی و چگونگی رنگ آمیزی و اندازه ی کژدیسه نمودن
واقعیت ها، بسته به تراز آگاهی و اندازه ی سازمانیافتگی توده های مردم در اینجا و
آنجا از جداگانگی هایی برخوردار است.
** آزادی در همه جای جهان از آرش و مانشی
طبقاتی برخوردار است و به همین شَوَند، در کردار اجتماعی، انتزاعی
بیش از اندازه و ناتوان از تعمیم، مطلق یا چیزی آسمانی نیست و در آینده نیز نخواهد بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر