«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ اسفند ۹, چهارشنبه

موشک ها و بمب های شان، هوده ی آدمی را بو می کشند ...

برای مردم دردمند، ستمدیده و همچنان پیکارجوی یمن که نه رییس جمهور دست نشانده ی وارداتی می خواهند و نه زیر بار زور آقابالاسرهای تبهکار منطقه و جهان می روند

جهان شگرف و وارونه ای شده است؛ شگرف تر و وارونه تر از گذشته و گذشته های دور و دراز تاریخی! تو از این هوده برخوردار نیستی که سخنی راست بر زبان آوری؛ زبانت را می بُرند. آن ها می توانند هر اندازه دل تنگ شان خواست، دروغ سر هم کنند و در رسانه های گروهی شان بخورد مردم جهان بدهند.

تو از هوده ی پشتیبانی از خود نیز برخوردار نیستی؛ ولی آن ها می توانند هر اندازه دل شان خواست، موشک و بمب بر سر تو و کودکانت بریزند. موشک ها و بمب های شان، «هوده ی آدمی» («حقوق بشر») را بو می کشند؛ چارچوب تنگ و باریک آن را روشن می کنند و درست همانجا فرود می آیند که باید فرود آیند.

زمین و زمان بوی باروت و خون می دهد. گرسنگی و بیماری های مرگبار بیداد می کند. دوزخی ترسناک تر از دوزخ خدا دهان گشاده است. به تو بهشت برین در ناکجاآباد خدایی ندیده و نشناخته را ارزانی می کنند؛ تو به آن تن نداده و نمی دهی. بهشتی زمینی خواستاری: بهشتی نیالوده و پاک از هرگونه پلیدی و پلشتی؛ بهشتی که براستی بهشت باشد ...

ب. الف. بزرگمهر   نهم اسپند ماه ۱۳۹۶

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!