«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ اردیبهشت ۲۶, سه‌شنبه

من به الاغ خاتون رای می دهم ...

تصویر آن شش «رَجُلِ سیاسی» که یکی شان نیز آب رفته را درج کرده و برای بازارگرمی نوشته است:
«اگر الان انتخابات شروع بشه، شما به کی رای میدید؟» از «گوگل پلاس»

با خود می اندیشم:
اگر قرار به رای دادن به چنین «رَجُل» هایی باشد، «رَجُلِ» الاغِ خاتون* که بهتر است:
من به الاغ خاتون رای می دهم که از «پولیتیک» و «تاکتیک» و «نرمش قهرمانانه» و اینا سر درنمی آورد و کار را هم یکسره می کند.

ب. الف. بزرگمهر  ۲۶ اردی بهشت ماه ۱۳۹۶

* دفتر پنجم مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی:
داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد؛ خاتون بر آن وقوف یافت؛ لکن دقیقه ی کدو را ندید. کنیزک را به بهانه براه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد. به فضیحت، کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم؛ کیر دیدی کدو ندیدی؟! ذکر دیدی آن دگر ندیدی؟! ...

برگرفته از «ویکی نبشته»

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!