«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ شهریور ۲۶, جمعه

... من آماده پروازم! ـ بازانتشار

به مناسبت پنجاهمین سالگرد پرواز فضایی نخستین زن فضانورد جهان از اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی


پرواز «چایکا» 

 

۷۱ ساعت پرواز تنها با ستارگان. ۴۸ دور چرخش گردِ زمین. والنتینا ترشکوا اولین زن فضانورد روس روز ۱۶ ژوئن سال ۱۹۶۳  به فضا پرواز کرد. جزئیات این پرواز تنها در سالگرد پنجاه سالگی «چایکا» منتشر شد. ماریا کولاکوفسکایا در نوشتاری از ترشکوا به عنوان «نخستین بانوی فضایی» یاد می کند. 

درست ۵۰ سال پیش برای نخستین بار، صدای زنانه ای در فضای کهکشان پیچید. بزرگترین زن قرن بیستم، بانوی جان کهکشان. امروز همه بر این باورند که کسی دیگر نمی توانست به جای او باشد. اما شمار این زنان پنج تن بود؛ همه بلندپرواز، پر جنب و جوش و کاملا آماده و زیر نظر یوری گاگارین آموزش یافته بودند. به گفته ی والنتینا ترشکوا، شرایط آن هنگام کاملا متفاوت بود و سکوتی در فضا جریان داشت که انسان را به هراس می انداخت.

ترشکوا می گوید:
«هشت شبانه روز در سکوت مطلق بودیم. اتاق ایزوله در ارتفاع ۵ کیلومتری قرار داشت. پزشکان مراقب رفتار فضانوردان بودند که کسی از نظر روانی مهار خود را از دست ندهد. من سروده های بسیار زیبای نیکراسوف را در اتاق ایزوله می خواندم». 

موشک می توانست ما را به مسافتی بسیار دور ببرد. از آن فاصله، سیاره زمین به شکل یک دایره کوچک به نظر می رسید. ترشکوا خیلی زود متوجه شد که این پرواز به آرش بلیط یک طرفه است. اخبار را به زمین می داد و آنها بی درنگ او را راهنمایی می کردند.

ترشکوا می گوید:
«شرایط سختی بود. یک اشتباه می توانست به آرش به هم ریختن برنامه ریزی و واژگون شدن در فضا باشد. در روزهای نخست، من متوجه اشتباهی شدم و آن را به «سرگی پاولویچ کارالیوف» خبر دادم. هنگامی به زمین برگشتم، او به من گفت:
«چایکا» از تو خواهش می کنم که درباره این اشتباه به کسی چیزی نگویی. من به او قول دادم که هیچ حرفی نزنم و همچون یک راز میان ما برجای ماند». 

پس از پرواز ترشکوا تا بیست سال هیچ زنی به فضا پرواز نکرد. بیماری سرطان ستون فقرات به سرگی کارالیوف اجازه نمی داد آرزوی خود را برای فرستادن گروه زنان به فضا برآورده کند. در سال های هشتاد، دوباره به این جُستار برگشتند و در فرجامِ کار، «سویتلانا ساویتسکایا» به فضا فرستاده شد. در سالهای نود «یلنا کونداکوا» سومین زن روس به فضا رفت.

«یلنا سیرووا»، نفر بعدی است که در پاییز سال ۲۰۱۴  با سفینه به فضا پرواز خواهد نمود.

«والنتینا ترشکوا» امروز نامی بزرگ در حوزه فضاست. حتا برای بزرگداشت او در کره ماه، نشانه ای تعیین کرده اند. سیاره کوچکی نیز به نام چایکا نامگذاری شده است. ترشکوا آرزوی پرواز به مریخ را دارد. او آماده است که حتی در این سن به مریخ پرواز کند. گرچه، اگر این بار پرواز کند، بیگمان بلیط یک طرفه خواهد داشت.

ترشکوا می گوید:
«مریخ سیاره ی دلبند من است. گرچه، آرزوی ما پرواز به مریخ بود، برای اینکه دریابیم که آیا در آنجا شرایط زندگی وجود دارد؛ اما شوربختانه، مرزهایی برای آدمی هست. من می پندارم که پروازها به مریخ یک طرفه است؛ با این همه، من آماده پروازم.» 
ترشکوا کاملا با اطمینان این کلمات را می گوید. او می گوید که پس از سه شبانه روز فضایی، زندگی او به سرعت پرواز می کند. چه در خواب و چه بیداری. چایکا، همیشه زنده است. این اسم به اسم خاص تبدیل شده.

برگرفته از «صدای روسیه»: 
http://persian.ruvr.ru/2013_06_16/115919249/ 

این گزارش از سوی اینجانب ویرایش و پارسی نویسی شده است. عنوان و زیرعنوان نیز از  آنِ من است.     ب. الف. بزرگمهر

http://www.behzadbozorgmehr.com/2013/06/blog-post_5625.html


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!