کوشش تان برای به جان هم انداختن خلق های ایران، نه
تنها به جایی نخواهد رسید که آن ها را در برابر زور و ستم یگانه تر خواهد نمود!
متن نامه ی مادر ایوب بهرام زهی، زندانی اعدام شده
بلوچ به مادران زندانیان بدار آویخته شده
ی «اهل سنت»
بسم رب الشهدا و صدیقین
امروز که خبر شهادت و اعدام ۲۲ جوان اهل سنت کرد را شنیدم،
تاریخ مرا به عقب برگرداند؛ به ۴ آبان ۹۲، روزی که ۱۶ جوان بلوچ اهل سنت که یکی از آنها فرزندم ایوب
بهرامزهی بود، اعدام شدند و ظالمان چراغ زندگی آنها را در این روز خاموش کردند.
من معنی ناله و فریادهای این مادران را می فهمم؛ چون خودم
درد جگر گوشه ام، ایوب بهرامزهی را دیده ام. می دانم که چطور این اعدام
ناجوانمردانه، کمر مادران و خواهران این شهدا را می شکند. می دانم چطور پدران،
برادران و مردان خانواده برای تسلی خواهران و مادران شهدا اشک های خودشان را مخفی
و پنهان می کنند.
می دانم الان مادر شهرام، بهرام، طالب، کیوان و آرش، می
فهمم مادر بهروز، کاوه، کیوان و وریا، آری من درک می کنم که مادر عالم، پوریا،
بهمن، یاور، امید و شاهو، متوجه هستم که مادر ادریس، احمد، فرزاد، امجد و محمد چی
می کشند. اما خواهران من غم مخورید
که چون حسین هم در کربلا توسط یزیدیان سربریده شد، ولی نه مملکت شمر و یزید در دنیا
ماند و نه کسی جز به نفرین از او یاد می کند؛ اما همه عاشق حسین و جوانمردی او
هستند.
...
تاریخ مردانگی این مردان را فراموش نمی کند؛ همانطور که
ظلم این ظالمان را فراموش نخواهد کرد.
خواهران من! شیرمادران کرد! نه شما من را می شناسید و نه
من شما را اما یک وجه مشترک داریم آن فرزندان شهید ما هستند برای این شما خواهر من
و فرزندان شما همچون ایوب بهرامزهی فرزند من هستند.
مادر زندانی بلوچ اعدام شده، شهید ایّوب بهرام زهی
این
نامه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده است؛ دو بند آن را نیز پیراسته ام.
برنام و زیربرنام نیز از آنِ من است. ب.
الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر