«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ خرداد ۲۷, پنجشنبه

خدا به خانه ای روی زمین نیازمند نیست!

خدا چون کوزه گری که از کوزه ی شکسته آب می نوشد به هنگام آرمیدن، روی همان تخت پادشاهی خویش دراز می کشد.

... داوود مورد لطف خدا قرار گرفت و استدعا کرد که خانه ای برای خدای یعقوب فراهم آورد؛ ولی سلیمان بود که برای خدا خانه ساخت؛ ولی خدای متعال در خانه های ساخته شده به دست ساکن نمی شود. چنانکه پیامبر گفته است:
«خداوند می فرماید: آسمان تخت پادشاهی من است و زمین کرسی زیر پایم! چه خانه ای برای من بنا می کنید و مکان آرمیدنم کجاست؟ مگر دست من این همه را نساخته است؟!»

برگرفته از انجیل عیسا مسیح، بخش «اعمال رسولان»،برگردان «هزاره نو»، انتشارات ایلام، سال ۲۰۰۹ ترسایی

برنام و زیربرنام از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!