«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ مهر ۲۲, چهارشنبه

نخست، نان! سپس اندیشیدن و هنوز تا فرهنگ، راه بسیار است ...

بخش سترگی از "فرهنگ" اسلام پیشگان در قوزک پای زنان گرد آمده است!

می بینی دَبَنگ؟! به چشم جان بنگر! اگر هنوز یک جو وجدان در آن چِرکابخانه ی آلوده برجای مانده باشد؛ نخست، نان! سپس اندیشیدن و هنوز تا فرهنگ، راه بسیار است؛ آنهم نه فرهنگی از گونه ی «علی بابا» و همدستان دزدش که ایران را چاپیده و بار زده به هر گوشه ای از جهان برده اند!

کارد آنچنان به استخوان رسیده که برخی از همان دزدان به تو اوضاع اقتصادی ـ اجتماعی و نگونبختی توده های مردم را گوشزد می کنند و تو دَبَنگ نابکار به بهانه ی «نفوذ سیاسی و فرهنگی دشمن»* آن ها را به سرکوب همان مردم کیش می دهی یا برای پاسداری از گنبدهای زرّین فلان امام یا بهمان امامزاده روانه جنگ در سوریه و عراق می کنی تا کشته شوند؛ جنگی که نه تنها هیچ آرش و مانشی برای ایران و ایرانی دربرندارد که تخم کین و دشمنی میان ایرانیان با ملت های دیگر را می افشاند؛ گرچه، چشم چنین خِرَدی از دَبَنگی بی آبرو چون تو نباید داشت که تنها در اندیشه ی آنی که هر سرِ خری را به دنبالِ نخود سیاه روانه کنی. 

از آن "فرهنگ" پوسیده و پلید نیز که بخش سترگی از آن در قوزک پای زنان گرد آمده، بیش از این دم مزن که بیش تر آبروی خود و هم اندیشان تاریک دل خویش را خواهی برد! توده های مردم ایران، اسلام انگلیسی ـ آمریکایی را نیک می شناسند.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ مهر ماه ۱۳۹۴

* «نفوذ اقتصادی و امنیتی البته خطرناک است و پیامدهای سنگینی دارد؛ اما نفوذ سیاسی و فرهنگی دشمن، خطر بسیار بالاتری است که همه باید مراقب آن باشند.»؛ سفسطه گویی های دَبَنگ در دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران سرمایه، ۲۵ شهریور ماه ۱۳۹۴  

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!