«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ خرداد ۸, جمعه

آزمون های الهی ناکام، یکی در پی دیگری!

خودمان هم مانده ایم چه خاکی به سر کنیم!

هم اکنون، ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ آﻣﺮﯾﮑﺎ
ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ، ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ؛
ﺩﺭ ﯾﻤﻦ، رویاروی ﻫﻢ ﻣﯽﺟﻨﮕﻨﺪ؛
ﺩﺭ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻢ می گردند؛
ﺩﺭ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ داد و ستد می کنند؛
ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮییس ﺑﺎ ﻫﻢ گُل و بلبل می گویند!

ﺧﺪﺍ گواه است که ﻣﺎ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه اﯾﻢ.

ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ! ﺷﻤﺎ ﺣﺠﺎبت را ﺭﻋﺎﯾﺖ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ چه خاکی باید به سر کنیم!

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!