«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اردیبهشت ۱, سه‌شنبه

... هرگز هیچ سربازی زنده از جنگ برنگشته است


با لوله ی تفنگ چای را هم میزند
با لوله ی تفنگ جدول را حل میکند
با لوله ی تفنگ فکرهایش را می خاراند

گاهی هم
روبه روی خودش می نشیند
و ترکش های خاطره را
از مغزش بیرون می کشد

در جنگ های زیادی جنگیده است
اما حریف تنهایی اش نمی شود

این قرص های سفید
کم رنگ تَرَش کرده اند
آنقدر که سایه اش بلند می شود
می رود، برایش آب می آورد

باید قبول کنیم
که هرگز
هیچ سربازی
زنده از جنگ برنگشته است .

گروس عبدالملکیان

برگرفته از «گوگل پلاس» 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!