«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ اسفند ۱۵, جمعه

کودکان سالخورده!


درستی یا نادرستی اش را نمی دانم و می پندارم تا اندازه ای ناروا نیز هست؛ ولی به هر رو طنزی شیطنت آمیز و گزنده دربردارد که ناخودآگاه از ته دل خندیدم:
«زوج های سالخورده از يك زمان به آن طرف، ديگر زوج نيستند؛ بسان بچه هايی هستند كه شير به شير پا به جهان نهاده اند و چشم ديدن يكديگر را ندارند!»

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام را با الهام از متن برگزیده ام.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!