«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ بهمن ۵, یکشنبه

... بازهم به واقع بینی بسیار بیشتری نیازمندیم!

این ره که می روی به گورستان است!

می نویسد:
سنجش نامه ی تازه «رهبری» با نامه مرحوم «امام» به گورباچف از دید من یک نکته دارد؛ نامه ی «امام» فراخوانی به دین و گزینش آن بجای کمونیسم بود؛ ولی «رهبری»، خوانشی به شناخت دین و نه گزینش آن دارد! این فراخوان نشان می دهد که ما در این بیست و اندی سال کمی واقع بین تر شده ایم؛ گرچه بیگمان، بازهم به واقع بینی بسیار بیشتری نیازمندیم.

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ بخشی از آن را نیز اندکی پیراسته ام.  برنام و زیربرنام نوشتار از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!