به یادها می‌آوریم؛ روایت بیداد می‌کنیم و بر لزوم یک
دادرسی عادلانه پامی‌فشاریم.
نامه ی پیش از سفر به همراهان دور و نزدیک
نامه ی پیش از سفر به همراهان دور و نزدیک
شانزدهمین سالگرد قتل های سیاسی آذر ۷۷ فرا می‌رسد و
امسال نیز به تهران خواهم رفت تا در سالروز قتل پدر و مادر نازنینم، داریوش و
پروانه فروهر، یادشان را در خانه و قتلگاه شان گرامی بدارم.
در آستانه ی این سفر، شما را به یادآوری، به تلاش برای
روشنگری و دادخواهی این جنایت‌ها و به گرامیداشت یاد قربانیان، پروانه فروهر، داریوش
فروهر، محمد مختاری، محمدجعفر پوینده، مجید شریف، پیروز دوانی، حمید حاجی‌زاده و
فرزند خردسالش کارون، فرامی‌خوانم.
از سال‌ها پیش از آن آذر شوم، دگراندیشان ایرانی در درون
و بیرون کشور، قربانی جنایت‌های مخوفی شده‌اند که از سوی بافت قدرت در ایران برای
سرکوب و نابودی کانون‌های اعتراض به اجرا درآمده است؛ فرآیند پلیدی که جان شریف
آدمی و عزم انسانی او برای زیست آزاد را در تله‌ی خشونت و وحشت گرفتار کرد و رد
خونینی از بیداد بر تاریخ حق‌طلبیِ دگراندیشان ایرانی کشید.
پس از قتل‌های سیاسی آذر ۷۷ و زیر فشار اعتراض فراگیر
مردمی به طور رسمی از سوی نهادهای حاکم در ایران اعتراف شد که مأموران وزارت
اطلاعات جمهوری اسلامی، مسوول طرح‌ریزی و اجرای این جنایت‌ها بوده‌اند. این اعتراف
هولناک که حسی از انزجار عمومی را به همراه داشت، در ابتدا موجی از امید برانگیخت
که با دادرسی عادلانه ی این قتل‌ها ابعاد خشونت سازمان‌یافته ی نهادهای حکومتی
بر ضد دگراندیشان افشا خواهد شد؛ دستوردهندگان و مأموران اجرایی این جنایت‌ها به
پاسخگویی وادار خواهند شد و نهادهای امنیتی به رعایت حقوق فردی و اجتماعی دگراندیشان
ملزم خواهند گشت؛ اما عملکرد دستگاه قضایی جمهوری اسلامی که نمایشی پوشالی از
جوسازی‌ها و لاپوشانی‌ها و تخلف‌های حقوقی بود، خط بطلان بر این امید کشید. این
روند باطل را حتی تا آنجا پیش بردند که به سرکوب و بازداشت آنان که برای دادخواهی
و روشنگری تلاش می‌کردند، انجامید.
اکنون شانزده سال می‌گذرد که به یادها می‌آوریم؛ روایت بیداد
می‌کنیم و بر لزوم یک دادرسی عادلانه پامی‌فشاریم. امسال و در این سالگرد پیش رو
نیز چنین خواهم کرد و امیدوارم شما نیز همچنان و بیش از پیش در این تلاش همراه باشید.
یکم آذرماه در سالروز قتل داریوش و پروانه فروهر، یاد
آنان را در پافشاری بر حق دگراندیشی زنده داریم و خواهان دادخواهی جنایت‌های سیاسی
در ایران باشیم؛ و اگر شما در این روز در تهران هستید، خانه و قتلگاه آنان را تنها
مگذارید.
اگرچه دادخواهی جنایت‌های سیاسی نیازمند تلاش پیگیری ست
که نباید تنها به برگزاری سالگردها محدود بماند، اما می‌توان از بار عاطفی و معنایی
چنین روزهایی مدد جست تا با صیقل حافظه‌ی جمعی و یادآوری مسوولیت مدنی به گستره و
عمقِ همبستگیِ اجتماعی برای پیشبرد دادخواهی افزود.
داد خواهیم این بیداد را!
پرستو فروهر
آبان ماه ۱۳۹۳
از ای ـ میلی دریافتی
این نامه اندکی در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده
است. برنام و زیربرنام را از متن نامه برگرفته ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر