«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ مرداد ۳, جمعه

هرچی هست، روی همین زمین سفت است!


نوشته است:
خدا را می شود همه جا احساس کرد ... خدای مهربان را که نباید تنها در آسمان ها به دنبالش گشت!

می شود خدا را همین جا میان آدم ها پیدا کرد ... در دل کسی که امید را به زندگی ناامیدی بر می گرداند؛ در چشمان کسی که خنده را به جای غم در دل ها می نشاند؛ در دستان کسی که از بزرگی و مهربانیش گره از کار بسیاری گشوده و در قلب و روح بسیاری دیگر که اندازه ی خوبی های شان به بلندای آسمان است.

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

می نویسم:
... به همین دلیل هیچ ضرورتی ندارد، هنگام دعا کردن، دست ها را به آسمان بلند کرد. از آسمان موشک و بمب فسفری ممکن است ببارد؛ ولی از کمک و یاری نشانه ای نیست. هرچه هست، روی همین زمین سفت است.

ب. الف. بزرگمهر  سوم امرداد ماه ۱۳۹۳

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!