«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ اسفند ۱۴, چهارشنبه

این که چیزی نیست ...


نوشته است:
«مدیری که دوازده میلیارد تومان حق ماموریتِ نرفته و پانصد میلیون تومان هزینه ی خوراک نخورده، گرفته است!

ناصر سراج رییس سازمان بازرسی کل کشور در روزهای گذشته از مدیری نام برد که ۱۲ میلیارد تومان حق ماموریت گرفته و ۵۰۰ میلیون تومان به عنوان هزینه ی خوراک از ”بیت المال“* برداشت کرده است ...»

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

می نویسم:
این که چیزی نیست! آن آقا سر جای خود نشسته و تنها سالی چند بار به این و آن پند و اندرز می دهد که کدام کار را انجام بدهند یا ندهند و هم اکنون ۹۵ میلیارد دلار در جیب دارد! خدا بده برکت! (الله برکت ورسین!)

ب. الف. بزرگمهر   ۱۴ اسپند ماه ۱۳۹۲

* یکی از نفرت انگیزترین واژه هایی که می شناسم! اگر بجای آن می نوشتند:
«بیت التغذیه السّارقین» بهتر بود و مرا تا این اندازه برافروخته نمی کرد!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!