«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ دی ۲۴, سه‌شنبه

... به هیچکدام ناسزا نباید گفت!


تصویری از «آخوند ریش حنایی» در یک ماشین نیمچه روباز در حالیکه یک دو نفر به عنوان نگهبانی از وی، کم مانده از سر و کولش بالا بروند، درج کرده و نوشته است:
«الان باید چکار کنیم؟ به روحانی فحش بدهیم، یا احمدی نژاد؟!»

از «گوگل پلاس»

برایش می نویسم:
نه! به هیچکدام ناسزا نباید گفت. یکی از آن ها را باید بسته بندی کرد و در نخستین بخت پیش آمده، حتا اگر شده با ماهواره ی هندی ها به فضا فرستاد و دومی را نیز باید به همان دانشگاه کالدونین که روشن نیست کدام خراب شده ای در جزیره ی انگلیس است، رهسپار نمود تا درس خارجش را باز هم بهتر بخواند. اگر در بسته بندی فرستاده می شود. بهتر است روی آن نوشته شود:
مال بد بیخ ریش صاحبش!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۴ دی ماه ۱۳۹۲ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!