«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آذر ۶, چهارشنبه

مسوول اصلی امضای قرارداد ننگین، رهبر نادان و نابکار جمهوری اسلامی است!


زیر عنوان «ظریف = وثوق الدوله» همراه با تصویرهای آن دو نوشته است:
«پیمانی که در ۱۹۱۹ میلادی (۱۲۹۸ خورشیدی) دولت بریتانیا با دولت وقت ایران پس از ۹ ماه مذاکره پنهانی با وثوق الدوله، با پرداخت ۴۰۰ هزار تومان رشوه و بدون در جریان قرار دادن احمد شاه منعقد شد؛ بر اساس این قرارداد تمامی امورات کشوری و لشکری ایران زیر نظر مستشاران انگلیسی و با مجوز آنان صورت می‌گرفت. در اثر مخالفت‌های داخلی و خارجی و مغایرت آن با قانون اساسی مشروطه، این پیمان هرگز به اجرا در نیامد.» 

از «گوگل پلاس»

می نویسم:
گرچه این مردک (ظریف) نقش مهمی در بستن چنین پیمان ننگینی به سود «شیطان بزرگ» و همدستانش داشت و به گمان بسیار آدمی خودفروخته، مانند بسیاری از دیگر دولتمردان جمهوری اسلامی هست، ولی در این جریان آن اندازه بزرگش نباید کرد. او دستِ بالا، یک کارچاق کن دستِ چندم بیش نبوده و نیست؛ مهره ای که به هنگام خود خواهد سوخت و شاید بسیار زود. بجای تصویر وی باید تصویر رهبر نادان و نابکار جمهوری اسلامی و نه هیچ کس دیگری را نهاد. این اوست که با آنکه خود را کنار نشان می دهد، هم زمینه ساز چنین قرارداد ننگینی از پیش از روی کار آوردن «آخوند ریش حنایی» به عنوان رییس جمهور بود و هم بسته شدن چنین پیمانی با همداستانی بی کم و کاست وی انجام شده است. در این باره نمودها و نشانه ها و حتا گواهان بسیاری هست که سخن در این باره، اینجا نمی گنجد.

ب. الف. بزرگمهر      ششم آذر ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!