«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ تیر ۸, شنبه

... رازی باشد با ستارگانم

آسمانِ شب در کویر مرکزی ایران

من بارها و بارها جایی در تاریکی مطلق، خوابیده بر روی خاک به آسمان کویر زل زده ام؛ نمی دانم چه احساس شگرفی است. شاید بیش از چند دقیقه نمی کشد که آسمان و زمین همه به هم پیوسته اند و تو خود سبکبال در میان ستارگانی! احساسی باشکوه و کمی ترسناک که برای همیشه در جانم نشسته است.

ب. الف. بزرگمهر   هشتم تیر ماه ۱۳۹۲



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!