«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ آبان ۱۸, پنجشنبه

تبهکاری هایی که کم تر به دیده می آیند!

اظهارنظر فرستاده شده برای رسانه ای امپریالیستی

نویسنده از آن میان نوشته است:
«با این‌حال آمریکا و چین همچنان بر سر مسایل مهمی مثل بحران سوریه، برنامه‌ی اتمی مناقشه‌برانگیز ایران و نقض حقوق مردم تبت به دست حکومت مرکزی چین با یکدیگر اختلاف‌نظرهای جدی دارند.»*

می اندیشم، آدمی که این ها را نوشته باید بی شرم باشد که چشمان خود را بر آن همه زیرپا نهادن حقوق بشر، بیش ترین شمار زندانیان سیاسی جهان در ایالات متحد و بمباران های گوناگون مردم کشورهای دیگر از سوی امپریالیست ها در سرتاسر جهان ببندد و تنها از حقوق مردم تبت سخن بگوید؛ آن هم بجای آن ها!

مبادا بپندارید که از سیاست های چین پشتیبانی می کنم! آن هم به نوبه ی خود داستان دیگری است؛ ولی اینگونه نوشتن را تنها می توان تبهکاری بشمار آورد و بس! زیرا نمی توان انگاشت که یک روزنامه نگار از این همه حقیقت های تلمبارشده روی هم که من تنها به گوشه ای از آن اشاره کردم، آگاهی نداشته باشد!

بهزاد انصاری (ب. الف. بزرگمهر)

* «برگزاری هجدهمین کنگره‌ی حزب کمونیست چین»، ٨ نوامبر ٢٠١٢ ، «دویچه وله»

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!