سخنرانی ایشام مَخول به نمایندگی ار سوی
حزب کمونیست اسراییل در همایش نیکوزیا در کشور کیپرُس (از خاستگاه یونانی: Kypros)* در اوضاع بیمناک کنونی ایران، خاورمیانه و جهان،
یکی از پاسخگویانه (مسوولانه) ترین پیام ها بوده و از بُنمایه ی نیرومند
«کارگرهمبستگی جهانی» (انترناسیونالیسم) برخوردار است. از دیدِ من، چنین سخنانی
باید بویژه از سوی همه ی کمونیست ها و نیروهای پیشرفتخواه ایران و جهان پی گرفته
شده و در همه جا بازتابی درخور یابد.
تنها با یک جمله ی کم و بیش شگفت در این
سخنرانی، همداستان نیستم و آن را ناهمتا (متناقض) با هسته ی بنیادین این سخنرانی ارزنده می بینم:
«بمب اتمی ایران همانند یک وزنه در برابر تهدید زرادخانه عظیم جنگ ابزارهای
اتمی اسرائیل عمل خواهد کرد.»
آن را دانسته و آگاهانه از متن زیر
نپیراسته و تنها روی آن خط قرمز کشیده ام؛ زیرا به همان دلیل هایی که سخنران به
میان آورده، ساز و برگ یافتن ایران به بمب هسته ای، چشم و همچشمی مرگبار جنگ
ابزارهای تازه پا به میدان نهاده را در منطقه ای که به اندازه ای بسنده، تنش زاست،
شتابی بیش تر داده، سودهای کلان آن به جیب
بهره کشان بزرگ جهان، این اهریمنان پیام آور مرگ و نیستی می رود و بدبختی های سترگ
تر، دود و سوختگی و نابودی برای مردمان منطقه ی خاورمیانه، این کهن ترین گهواره ی
فرهنگ جهان، به ارمغان خواهد آورد.
ب. الف. بزرگمهر ٢۵ مهر ماه ١٣٩١
* پیامد گسترش زبان تازیان بیابانگرد در ایران، دگردیسه شدن بسیاری از واژه
ها بوده است. این هم یکی از آن نمونه هاست: «قبرس» بجای «کیپرُس». از دیدِ من، بهتر
است اینگونه واژه ها را در شکل پارسی تر خود بکار بریم؛ مانند خودِ واژه ی «پارسی»
که به «فارسی» دگردیسه شده است.
||||||||||||||||||||||
سخنرانی ایشام مَخول در نیکوزیا، کیپرُس، ۲ اکتبر ۲۰۱۲
در زیر برگردان فارسی سخنان ایشام مخول،
عضو هیأت سیاسی حزب کمونیست اسرائیل، سرپرست بنیاد «امیل توما» برای پژوهش های پالستینی
ـ اسرائیلی و نماینده پیشین مجلس اسرائیل در «همایش نیکوزیا» درج می‌شود.
***
اجازه می‌خواهم با شادباش از سوی حزب
کمونیست اسرائیل به رفقایمان در «آکل» و به همه ی مردم کیپرُس، به مناسبت روز
استقلال کیپرُس، آغاز کنم. ما برای شما در پیکار دادخواهانه‌تان برای زنده کردن آشتی
جویانه ی یگانگی کیپرُس و پیشبرد امر صلح، پیشرفت و سوسیالیسم آرزوی کامیابی بزرگ
داریم.
من همچنین مایلم از رفقایمان در «آکل»
به خاطر میزبانی این نشست مهم که در شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی فوق‌العاده‌ای
صورت می‌گیرد، سپاسگزاری کنم.
رفقای گرامی!
دولت راستگرای اسرائیل که تا این اواخر
در باره ی سیاست‌های نئولیبرالی خود و این‌که گویا به اسرائیل در حفاظت از خود در برابر
تأثیرات بحران جهانی سرمایه‌داری کمک کرده اند، لاف می‌زد، همان دولتی است که در این
روزها به این واقعیت اذعان نموده است که اسرائیل نیز دچار بحران ژرفی شده است و نومیدانه
کوشش می کند، راه‌های تازه ای یافته تا طبقه ی کارگر و لایه های مردمی بهای بحران
را بپردازند و سرمایه‌داران اسرائیل از بسته‌های نجات برخوردار شوند.
دولت راستگرای اسرائیل برای وضعیت
اقتصادی دشواری که سیاست‌های آن به پیدایش آن کمک نموده، گره گشایی های اقتصادی راستین
ندارد؛ همانگونه که برای بحرانی که کشور را غرق آن کرده، گره گشایی سیاسی درخوری
ندارد. درنتیجه، تصادفی نیست که سخن پردازی های های جنگ‌افروزانه رو به افزایش
نهاده و بر طبل جنگ برضد ایران، لبنان، غزه و سوریه کوبیده می‌شود. این نیز تصادفی
نیست که به عنوان بخشی از درگیری اسرائیل در نقشه‌های امپریالیستی برای سازماندهی تازه
ی شکل سیاسی منطقه در یک نظم نوین، یک «خاورمیانه بزرگ»، زیر هژمونی ایالات متحد،
تهدیدات حیاتی بر ضد رهبری پالستین انجام می‌گیرد.
سوی دیگر استراتژی اسرائیل، کوشش آن برای
دگرگون نمودن دستور کار سیاسی در منطقه از راه در صدر قرار دادن جُستار ایران به
بهای چالش پالستین و یک گره گشایی صلح‌آمیز است. حقوق مردم پالستین، پیگیری چنگ
اندازی و گسترش شهرک‌ها، همه ی این جُستارها واپس رانده می‌شوند.
بیانیه ی تکان دهنده ی هفته گذشته از سوی
اسرائیل، بر پایه ی شرکت نکردنش در «همایش هلسینکی در باره ی منطقه ای بدون جنگ
ابزارهای اتمی در خاورمیانه»، چالش دیگری است که اسرائیل در برابر جامعه ی بین‌المللی
نهاده است.
این چشمگیر است که اسرائیل در حالی که پیگیرانه
نیایش های هماوند با خطر حیاتی انگاشته شده بالای سر خود را که اگر و هنگامی هر
کشور در منطقه کوشش کند به جنگ ابزارهای اتمی دست یابد، پی می گیرد، در عین‌حال، نخستین
کشوری است که با اندیشه ی منطقه ای بدون جنگ ابزارهای اتمی در خاورمیانه، مخالفت نموده،
اعلام می‌کند که «همایش هلسینکی» را تحریم می‌کند.
دولت اسرائیل با بهره وری از سخنان تندروانه
و برانگیزاننده ی محمود احمدی‌نژاد، ريیس‌جمهور ایران، افکار عمومی اسرائیل را
گمراه کرده و به جهان دروغ می‌گوید که برنامه ی اتمی ایران برجای ماندن حکومت
اسرائیل را تهدید می‌کند. بیش تر استراتژیست‌ها در خود اسرائیل بر این باورند که
حتا اگر ایران دارای جنگ ابزار اتمی بشود، این برای حیات اسرائیل هیج تهدیدی
نخواهد بود.
آنچه با اطمینان می‌توان گفت، این است
که پیشدستی جنگی اسرائیل برضد ایران، آنگونه که نتانیاهو نخست‌وزیر از تریبون مجمع
عمومی به ما گفت، جنگی برای برجای ماندن اسرائیل نخواهد بود که جنگی برای پشتیبانی
از انحصار اتمی اسرائیل در خاورمیانه خواهد بود.
امروز از هر هنگام دیگری، حتا برای بیش تر اسرائیلی‌ها روشن‌تر
است که برای انحصار یک‌سویه در خاورمیانه، پیرامون جنگ ابزارهای اتمی و دیگر جنگ
ابزارهای کشتار جمعی، هیچ گزینه‌ای وجود ندارد. اگر این جنگ ابزار‌ها در خاورمیانه
وجود داشته باشند، به تنهایی از آنِ یکی از طرف ها نخواهند بود. بنابراین هستی
اندازه های سترگی از جنگ ابزارهای اتمی در اسرائیل نه تنها دیگر کشورها را از فرآوری
این جنگ ابزار‌ها بازنمی‌دارد که در واقع ـ در پاسخ ـ آنها را به کوشش برای به
دست آوردن این جنگ ابزار‌ها و دیگر جنگ ابزارهای ناشناخته برمی‌انگیزد.
خواست پیایی سیاستمداران اسرائیل برای ایستاندن
برنامه اتمی ایران، همراه با مخالفت دولت اسرائیل با «همایش هلسینکی»، اسرائیل را
به عنوان کشوری که بزرگ‌ترین جنگ‌افروز است، کشوری که صلح منطقه‌ای و جهانی را به
مخاطره انداخته، همچشمی برای (دستیابی به] جنگ ابزارهای اتمی در خاورمیانه را
رهبری می‌کند، برجسته می‌سازد.
استراتژی اسرائیل در برابر برنامه اتمی
ایران در سال‌های گذشته، بر بنیاد نوسان در پرتگاه جنگ قرار داشته است. آماج آن،
پذیرفتاری* (متقاعد کردن) ایران و جهان به
این است که آهنگ چنگ اندازانه ی اسرائیل برضد ایران جدی است. این استراتژی نه تنها
آماج بازدارندگی رهبری ایران که همچنین باج‌گیری از جامعه ی بین‌المللی به شکل
فشار برای افزایش تحریم‌های آن برضد ایران و کشیدن خطوط قرمزی را دنبال می‌کند که
می‌تواند منطقه را به سمت یک جنگ هولناک بکشاند.
رهبران ایالات متحده و اسرائیل، اکنون
ماه‌های بسیاری است که نیایش های مشترک خود را پی می گیرند:
«در ارتباط با ایران، همه گزینه‌ها روی
میز است.» آنها با این کار، یک چیز می‌گویند؛ اما چیز اصلی را از چشم توده ها
پنهان می‌کنند. پیام اصلی آنها این بود که گزینه ی نظامی به عنوان گزینه ی
فرجامین روی میز است. با پیگیری این پیام، ایالات متحد و اسرائیل کوشش کردند افکار
عمومی منطقه و جهان را از این واقعیت کژدیسه نمایند که هر دو این کشورها با یک گزینه
ی واقع‌بینانه دیپلماتیک برای گره گشایی بحران با ایران، در چهارچوب منطقه ای بدون
جنگ ابزارهای اتمی در خاورمیانه، زیر رهبری سازمان مل، مخالفند.
ایالات متحد و اسرائیل با این گزینه
مخالفند و حتا در جهت خرابکاری در آن، از یک‌سو با کوبیدن بر طبل جنگ از سوی اسرائیل
و افزایش تحریم‌ها برضد ایران کار کرده و همزمان از سوی دیگر چشمان خود را بسته و
سیاست یک بام و دو هوا را هماوند با واقعیت اتمی خطرناک در اسرائیل به کار می‌بندند؛
کاری که رییس جمهور باراک اوباما، هفته ی گذشته در سخنرانی خود در «گردهمایی عمومی
سازمان ملل» به انجام رساند.
هنگام آن است که حقیقت با صدای رسا و روشن
گفته شود:
اسرائیل برخلاف آنچه که کوشش دارد خود
را نشان دهد، نه قربانی است، نه پاسخی است به دشواری های اتمی که در خاورمیانه
وجود دارد و هسته ی این دشواری اتمی است؛ اسرائیل، راه برونرفت از همچشمی جنگ
ابزارهای اتمی را نشان نمی‌دهد که انگیزه ی همچشمی جنگ ابزارهای اتمی است.
رفقای گرامی،
اگر اسرائیل، رسما به هلسینکی نیاید، این وظیفه نیروهای صلح و
پیشرفتخواه در اسرائیل و برون آن است که "هلسینکی" را به اسرائیل بیاورند.
در پاسخ به تصمیم دولت اسرائیل برای تحریم
همایش هلسینکی، «بنیاد پژوهش های پالستینی و اسرائیل» که نام دکتر «امیل توما»، تاریخدان
و رهبر کمونیست برجسته را دارد، ابتکار سازماندهی یک همایش بین‌المللی در اسرائیل
را در ماه مارس ٢٠١٣ برای منطقه ای بدون جنگ ابزارهای اتمی در خاورمیانه به دست
گرفت. ما از شما به عنوان شرکای استراتژیک مان، برای افراشتگی این همایش دعوت می‌کنیم.
آماج ما از این نوآوری، این پیام به
مردم اسرائیل است که امنیت آن، صلح و آبادانی آن از راه جنگ‌های فاجعه‌بار، از راه
صدها کلاهک اتمی انبار شده در اسرائیل، از راه زیردریایی‌های اتمی ساخت آلمان، از راه
موشک‌های اتمی کروز ساخت ایالات متحد یا از راه نیروگاه های اتمی ساخت فرانسه در
شهرک دیمونا در جنوب اسرائیل به دست نخواهد آمد.
صلح و امنیت از راه از میان برداشتن همه
ی جنگ ابزارهای اتمی در خاورمیانه، از راه ازمیان بردن همه ی جنگ ابزارهای کشتار
جمعی و از راه در پیش گرفتن یک سیاست صادقانه که آماجش رسیدن به صلحی دادخواهانه
با مردم پالستین و با همه کشورهای منطقه باشد، می‌تواند به دست آید. این گزینه‌ای
است که دولت اسرائیل کوشش در پنهان کردن آن دارد.
رفقای گرامی!
هنگامی که به رهبری اسرائیل برای پیوستن
به نوآوری گرداندن خاورمیانه به منطقه ای بدون جنگ ابزارهای اتمی فشار وارد می‌شود،
با این ستیزه پاسخ می‌دهد که اسرائیل تنها هنگامی با این امر همداستان خواهد بود
که یک صلح دربرگیرنده و پایدار در منطقه به دست آمده باشد. این ستیزه ی گمراه کننده
بر این پندار نهاده شده که زرّادخانه ی اتمی اسرائیل در واقع یک پیش‌شرط برای رسیدن
به صلح در خاورمیانه است. این یک نیرنگبازی، یک کژپنداری دیگر اسرائیل است که ما
باید آن را کاملاً رد کنیم.
در واقع، خودداری اسرائیل از حرکت به سوی
صلح دادگرانه و گره گشایی سیاسی، تهدیدات همیشگی آن به جنگ و چنگ اندازی منطقه‌ای،
نادیده گرفتنانکار حقوق مردم پالستین از سوی آن، سرپیچی کامل آن از قطعنامه‌های
سازمان ملل متحد و قوانین بین‌المللی، گسترش شهرک‌های آن و ژرفش چنگ اندازی ـ همه
این‌ها، اگر پشتوانه ی اسرائیل بر انحصار اتمی از یک سو و پشتیبانی سیاسی ایالات
متحده از آن از سوی دیگر نبود، ناممکن بود. در نتیجه، ما می‌گوییم که خودداری
اسرائیل [از همکاری] پیرامون جُستار اتمی، خودداری آن [از همکاری] پیرامون چالش سیاسی
را نیرو می بخشد.
همسنگی (معادله) اسرائیل را باید وارونه
کرد: صلح دربرگیرنده، پیش‌شرط کنار نهادن جنگ ابزار اتمی نیست که برعکس، کنارنهادن
جنگ ابزار اتمی و ایستاندن کامل همه ی نقشه‌ها برای گسترش جنگ ابزارهای اتمی در
منطقه ـ دربرگیرنده ی اسرائیل و ایران ـ باید بحش بنیادین رسیدن به صلح باشد.
مخالفت با دیوانگی جنگ اسرائیل برضد ایران
ـ با ایالات متحد با بدون آن، پیش یا پس از گزینش ریاست جمهوری ایالات متحد ـ باید
با فشار فزاینده بر اسرائیل برای امضای قرارداد جلوگیری از گسترش اتمی، باز کردن پایگاه
های اتمی آن برای بازرسی بین‌المللی و پیوستن آن به نوآوریِ گرداندن خاورمیانه به
منطقه ای بدون جنگ ابزارهای اتمی، همراه باشد.
ما از چپ و دیگر نیروهای پیشرو در
منطقه، در اروپا و کل جهان می‌خواهیم، صدای رسای خود را در مخالفت با جنگ بلند
کرده، برانگیختن ها و کوبیدن پیوسته ی اسرائیل بر طبل جنگ را محکوم نمایند.
رفقای گرامی!
بیم جنگ فاجعه‌بار منطقه‌ای در واقع
دهشتناک است؛ ولی این یک سرنوشت ناگزیر نیست. جلوی جنگ را گرفتن، [کاری] بنیادین و
هنوز امکان پذیر است. بیایید با هم برای رسیدن به این آماج ره سپاریم.
خاستگاه: حزب کمونیست اسرائیل
برگرفته از تارنگاشت «عدالت»
این نوشتار از سوی اینجانب ویرایش و پارسی نویسی شده
است. افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.
ب. الف. بزرگمهر
* این واژه ی تازه را به آرش متقاعد نمودن، ساخته ام. در یک جستجوی
اینترنتی، این واژه به آرش دیگری بکار رفته که از دیدِ اینجانب، چندان درست
نیست. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر