«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ تیر ۲۴, شنبه

تا گور تنها اندکی مانده است!*


به همه ی  دزدان  و آدمکشان رژیم  جمهوری اسلامی
 از ریز و درشت؛ از بالا به پایین و از چپ و راست! 
قزوینی را در حالت نزع تیزی از كون بجَست.

گفتند:
از حاضران شرم نداری؟

گفت:
من ایشان را بار دیگر كجا خواهم دید تا شرم دارم؟

عُبید زاکانی  (که نامش جاودانه و درود خلق جهان بر او باد!)

* برای عنوان، می خواستم بنویسم: «تا گور تیزی بیش نمانده است!» پشیمان شدم؛ زیرا تیز نیز جَسته است!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!