«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۰ فروردین ۴, پنجشنبه

باز هم بگو زن نصف مرده! چشمت کور!

در خبرها آمده بود:
الهه احمدی، بانوی تیرانداز ایرانی در رشته تفنگ ۱۰ متر بانوان، با تفنگ قرضی، مدال نقره گرفت و دومین سهمیه المپیک را برای ایران به ارمغان آورد!!!

به گزارش تارنگاشت فدراسیون تیراندازی ایران، الهه احمدی تنها با چهاردهم اختلاف از نفر اول و با امتیاز ۵۰۲.۲ نقره گرفت و در جایگاه دوم ایستاد.

تیراندازان ایرانی که در طول سفر به جام جهانی استرالیا با ممانعت پلیس دبی، سلاح های خود را نتوانستند به همراه ببرند با تفنگ های قرضی در مسابقات حاضر شدند!

***

خانم الهه احمدی گل کاشت و با تفنگ قرضی کمی بدشانسی آورد و دوم شد. اگر بوزینه های تازی تفنگش را ضبط نکرده بودند، حتما اول می شد. چشم همه ی زنان و مردان ایرانی روشن!

چشم همه ی بوزینه های مقلّد در ایران و امارات متحده و عربستان و  بویژه «بوزینه بزرگ عمامه داران» کور!

می دانم که از هر کامیابی زنان در هر زمینه ای تا چه اندازه ناراحت می شوند و خون خونشان را می خورد و البته ... شان هم می سوزد! ولی چاره ای ندارند؛ زمانه عوض شده و ناچارند حتا پا فراتر نهاده واژه ها و ترکیب های تازه ای چون «ملت فرهنگ ساز» هم بکار ببرند که پیش ترها به اندیشه شان هم نمی رسید. کار، البته اگر بخواهند دست از بوزینه بازی و تقلید بردارند، از این هم باریک تر خواهد شد و ممکن است ناچار شوند باله هم یاد بگیرند و با عبایشان به شیوه صوفیان قونیه چرخ هم بزنند. برایشان بد هم نخواهد بود؛ کمی وزن کم می کنند و توی آن دنیا هم سبک تر می روند. 

ب. الف. بزرگمهر    سوم فروردین ماه هزار و سیصد و نود

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!