«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۹ آذر ۱۰, چهارشنبه

به یاد سروده سرای اُمید: ژاله اصفهانی


زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست؛
                                                هر کسی نغمه خود خوانَد و از صحنه رود؛
                                                                                                     صحنه پیوسته بجاست.




۱ نظر:

ناشناس گفت...

حجری

خیلی زیبا هستند، هر دو
در هفتم آذر ماه مناسبت خوبی است.
دست تان درد نکند که یادها را زنده نگه می دارید.

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!