«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۸ بهمن ۱۸, یکشنبه

در یاد بود يدالله خسروشاهى



رفيق كارگر ، رفيق همه كارگران و زحمتكشان، يدالله خسروشاهى با جانى خسته و آرمانى بزرگ از ميان ما رفت. عامو يدى( همانطور كه صدايش مى زديم) یکی از نداهای رساى كارگران و رنجبران ايران در خارج از كشور بود. وى از دوران كودكى در آبادان، شهر نفتگران، به كارگرى مشغول و در نوجوانى به عنوان كارگر به استخدام شركت نفت درآمد و در پالايشگاه آبادان به طبقه كار و رنج پيوست. عامو يدى، در جريان اعتصاب و حق خواهى كارگران پالايشگاه تهران به زندان افتاد و به همراه ديگر زندانيان سياسى در پاييز ١٣٥٧، بدست مردم آزاد شد. 

پس از انقلاب و بخاطر فعاليت هاى كارگرى در احيا حقوق كارگران نفت، توسط هیئت بدوى صنعت نفت در سال ١٣٦١، اخراج و كمى بعد بخاطر عقايد ماركسيستى و فعاليت هاى حق طلبانه كارگرى، دوباره به زندان افتاد و تا سال ١٣٦٥ در زندان جمهورى اسلامى به زنجير كشيده شد.

يدالله خسرو شاهى، پس از زندان مجبور به ترک کشور شد و در انگلستان، به مبارزات كارگرى خود ادامه داد. او هميشه كارگر باقى ماند و قلب بزرگ و پرشورش همواره براى كارگران و زحمتكشان مى تپيد. او همواره بر این اعتقاد بود که " چاره كارگران، وحدت و تشكيلات است"، عبارتى كه هميشه و همه جا آن را زندگى مى كرد. در تمام سال هاى تبعيد در حال كمك به ايجاد تشكل هاى كارگرى بود. در هر فرصتى براى رساندن نداى كارگران به گوش ديگران، استفاده مى كرد. ده ها مصاحبه راديويى و نوشتارى انجام داده، هميشه بهترين منبع اطلاعات جنبش كارگرى در ايران بود. ارتباطات گسترده و پيگير با تشكل هاى كارگرى در ايران برقرار كرده بود. كارگران ايران وى را از جنس خودشان مى دانستند. وى بدور از هرگونه بحث و جدل هاى روشنفكرى، به حمايت همه جانبه و بى شائبه خود از كارگران و زحمتكشان ايران مى پرداخت.

او در برخورد به اشتباهات عملی در جنبش کارگری هميشه مى گفت كه " املاى نانوشته، نمره اش بيست است"، بايستى عمل كرد و حتما در انجام كار اشتباه هم صورت مى گيرد. او هيچگاه به كارگران و همزنجيرانش، پشت نكرد. درد و رنج زحمتكشان جامعه براى وى، آلام خودش بود. كارگران و زحمتكشان ايران، يكى از بهترين رفقا، دوست، همكار، پدر، برادر و عاموى خود را از دست دادند. ما درگذشت وى را به خانواده و جنبش کارگری ایران ، تسليت مى گوييم.


يادش گرامى و پر توان باد.


كميته همبستگى با جنبش كارگرى ايران- استراليا

proletarianunite@gmail.com


پنجم فوريه ٢٠١٠



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!