استاد عبدالکریم سروش، روشنفکر دینی! پس از کلی رهنمود دادن به موسوی و کروبی، نیش قلم زهرآگین و بّرنده‌ی خود را با صنعتی نوشتاری و شگردی ادبیاتی، متوجه جنایتکاران حاکم میکند:
" ..... اینک که فساد و خیانت، ظاهروعریان (اینجا را داشته باشد) از پرده به در افتاده است من هم در پایان نصیحتی از زبان باباطاهرعریان (به به چه مراعات نظیری!) برای حاکمان دارم:
جهان با این فراخی تنگت آیو
چوفردا نومه خونون نومه خونند
تو نومه خود ببینی ننگت آیو
(که البته "ز نام خود شنیدن ننگت آیو" درست است.)
چه خوش فرمود باباطاهر:
تمام زندگی در خوف و بیم بی
عوامانه سخن، رسم قدیم بی
ز دانشمند امروزی چه پرسی؟
سروشش یک چنین عبدالکریم بی
-------------
تو که از قافله جا مونده بودی
خودت را توی اخبارش چپوندی
"لب بوم اومدی قالیچه تکوندی"
"قالیچه‌ت خاک نداشت، خودتا نموندی"
برگرفته از تارنگاشت «اصغر آقا»:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر