«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۸ خرداد ۸, جمعه

از زبان «نُخود ِ آش»

«اصولگرا»: در «اصول» آمده است که اوّل باید با پای راست درون ... قدم برداشت.

«اصلاح طلب»: البته اصولا باید با پای راست درون ... قدم گذاشت؛ ولی شرایط اقتضاء می کند که پای چپ را به نمایش بگذاریم.

«ابن الوقت»: من چون اصولگرای ِ اصلاح طلب یا اصلاح طلب ِ اصولگرا هستم، تصمیم دارم با هر دو پا به درون ... قدم بردارم. یعنی منظورم اینه که بپرم!

«نُخود ِ آش»: مراقب باش شست پات تو چشمت نره! ضمنا هم سقفش کوتاهه، هم چاله ش گوده. اگه خدای نکرده زبونم لال اتفاقی بیفته، معلوم نیست با اون سر و وضع تو بهشت راهت بدن!

«مُستَضعَف»: برای من فرقی نمی کنه. همین جا کارمو می کنم!

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!